Dit is het laatste deel van een serie van vijf. Het eerste deel vindt u hier.

De paar keer dat ik het programma ‘Ik vertrek’ zag, viel mijn mond open van zoveel naïviteit. Een beetje voorbereiding is toch wel handig. Een volle zak geld doet trouwens ook wonderen met je kans op succes. Ik ging naar het zuiden, maar in Griekenland wilde ik niet (meer) wonen, met Italianen heb ik ook niet veel en dat iemand vrijwillig naar Frankrijk verhuist, begrijp ik al helemaal niet. Mooi land, maar die Fransen, hè. Spanje dan maar. Het diepe zuiden is te warm, het westen heeft te Hollands weer, dus bleef alleen Catalonië over. Bovendien bleef Nederland zo een beetje binnen autobereik. Handig met een zoon en een 80-jarige moeder daar. Vliegveld Girona en goedkope vluchten waren er toen nog niet.

We reden er een paar keer heen om rond te kijken. Ik verkocht vervolgens mijn huis op een overspannen markt voor het dubbele bedrag dat ik er 3,5 jaar eerder voor betaald had. Toen overleed mijn vader en kwam er een stukje erfenis vrij. Zes broers en zussen maakten de spoeling wat dun, maar het verdubbelde mijn startkapitaal. Dat heeft weinig met slimheid te maken, geef ik toe, maar een mens mag ook wel eens mazzel hebben, niet?

We kochten ons een oude bouwkeet op wielen en wilden die eigenlijk achter de auto naar Spanje slepen, maar dat bleek toch iets té avontuurlijk. Een paar dagen nadat mijn zoon zijn atheneumdiploma in ontvangst nam, reisden we af. We bivakkeerden een half jaar bij een Spaanse boer tot we een geschikt stuk land vonden met een paar ruïnes erop. Daar woonden we nog 5 jaar in de bouwkeet terwijl we het huis herbouwden. Alleen voor het weer overeind zetten van de natuurstenen muren en het maken van de tussenvloeren zochten we de hulp van een metselaar. Al het andere werk hebben we met zijn tweeën gedaan. Nou ja, gedaan, we zijn eigenlijk nog steeds bezig. Waarschijnlijk komt het nooit helemaal af, maar dat geeft niet. Eigenhandig legden we het dak, de vloerverwarming en de vloertegels, we installeerden elektra en water, tegelden, stuckten, knapten antieke balken, ramen en deuren op en plaatsten hang- en sluitwerk. We bouwden een keuken en een badkamer. Onze stroom komt van zonnepanelen, warm water ook. Stoken doen we met hout uit eigen bos. Klinkt daar wat opschepperigs in door? Goed gehoord, we zijn apetrots op al het werk dat we verzet hebben en dat we vaak voor het eerst deden. Weliswaar zijn we beiden handig, maar toch, een heel huis is niet niks. En geen cosmetische schrootjes en gipsplaatjes hier. Alles degelijk en massief.

Omdat een gat graven in deze grond met de hand niet te doen is, kocht ik eerst een kleine en later een grotere graafmachine, waarmee ik uiteindelijk ook voor anderen ging werken en zo in ons onderhoud voorzag. Mijn vriendin kookt en maakt schoon in een soort jeugdherberg in de zomermaanden. Sinds de crisis is het allemaal wat minder, maar gelukkig eten we vooral wild, dat we van de jagers krijgen en groente uit eigen tuin. We verkochten een deel van het land, waarmee we alle schulden afbetaalden, zodat onze vaste lasten minimaal zijn. We houden honden, katten en ezels. Een week per jaar ook kleinkinderen. Het kippenhok is al een jaar of acht in aanbouw, maar deze winter gaat dat ook goedkomen. Moet mijn hernia nog even temmen. Ondertussen leven we als God in Spanje. En zo af en toe, in het zonnetje met een koud biertje, vind ik dat ik het al met al best slim gedaan heb.