Dat ik dol ben op geschiedenis mag als bekend worden verondersteld. Ik lees er dus veel over, maar ook oude dingen en plaatsen boeien mij bovenmatig. Meestal moet je daarvoor op reis, maar ik heb mazzel en woon in een stukje geschiedenis. Om maar meteen heel dichtbij te beginnen, het huis waarin ik woon is in zijn huidige vorm ongeveer 300 jaar oud. Nou ja, huidige vorm, ik kocht het in 2001 als ruïne. Het had 35 jaar leeg gestaan en was gedeeltelijk ingestort. Aan de structuur van de muren die nog overeind stonden, kon je zien dat het in fasen was opgebouwd. Elke generatie haalde wat weg, voegde wat toe, vernieuwde, veranderde. Maar in grote lijnen was het dus een drietal eeuwen oud. Hoewel? Het oudste gedeelte, onderin, was oorspronkelijk een kleine rechthoekige ruimte met een schietgat en een zwaar te barricaderen deur. Dat stukje staat er vermoedelijk al ruim duizend jaar. Iets verder op mijn land staat een Romaans kerkje uit de twaalfde eeuw, dat gebouwd werd door de mensen die er omheen woonden. Vrijwel al die huizen zijn nu verdwenen, maar in de nu lege vallei waar ik woon, leefden ooit zo’n 150 mensen. Nog een klein stukje verder de wildernis in staat een kerkje dat in een bisschoppelijke akte uit 844 wordt genoemd. Maar toen stond het er waarschijnlijk al even.
Categorie archief: algemeen
Pijn
Er is enige tijd verstreken sinds mijn laatste blogje. Heb ik nu al geen zin meer? Ben ik uitgelezen? Niets van dat al. Meer zin dan ooit en ook meer tijd dan ooit om te lezen. Maar het lukt niet zo. Sinds een tijdje heb ik namelijk een hernia. Een nogal heftige, die een operatie noodzakelijk maakt. En dat gaat even duren, want ook in Spanje zijn de wachtlijsten lang. Hoewel het frustrerend was om alle buiten wachtende klusjes te moeten laten liggen, meende ik dan in elk geval tijd te hebben om de immer groeiende stapel nog te lezen boeken wat te decimeren. Maar dat blijkt niet helemaal te kloppen. Ik lees het liefst in een relaxte houding, lekker onderuitgezakt op de sofa bijvoorbeeld, en kan dan uren worden meegesleurd door een goed boek. Helaas denkt mijn hernia daar anders over. Elke 10 minuten wil hij dat ik mijn houding verander, een paar stappen loop, even de andere kant op strek of een pijnstiller slik en laat anders op onaangename wijze weten dat ik mijn plichten verzaak. Die pijnstillers doen overigens niet helemaal, of eigenlijk helemaal niet, wat ze zeggen te doen, dus erg veel heb ik er niet aan. Dat dit alles een goede nachtrust onmogelijk maakt is tot daar aan toe, maar ontspannen lezen is er dus ook niet bij.